محمود پاک نیت: نتیجه تولید بزن دررو، مخاطب ۱۵ درصدی میشود
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۹۲۷۷۳
به گزارش ایران آنلاین به نقل ازایرنا ، بازیگر سریال «پدرسالار» گفت: کار بد تماشاگر ندارد. بسیار به دوستان گفتهایم که سعی کنید کارتان بزن دررویی نباشد و عجلهای کار نکنید؛ کار با شتاب قطعاً خروجی خیلی خوبی نخواهد داشت و نتیجهاش میشود همین مخاطب ۱۵ درصدی تلویزیون.
محمود پاکنیت بازیگر تلویزیون و سینما در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در تاکید اهمیت صرف و وقف زمان در تولید آثار تصویری بیان کرد: مثلاً نویسنده شب مینویسد و صبح سر صحنه حاضر میشود و پرینت فیلمنامه را دست بازیگر و کارگردان میدهد؛ مشخص است که اینگونه تولید، تفکری پشتش نیست؛ چرا که نویسنده صرفاً شب تا صبح باعجله چیزی را نوشته و تحویل داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بازیگر فیلم سینمایی دل شکسته (علی روئینتن ۱۳۸۶) تصریح کرد: کار بد تماشاگر ندارد؛ بسیار به دوستان گفتهایم که سعی کنید کارتان بزن درویی نباشد و عجلهای کار نکنید.
وی با اشاره به سریال روزی روزگاری به عنوان اثری که در نوشتن قصه، پیش تولید و تولید آن زمان بسیاری صرف و به عنوان اثری ماندگار در ذهن مخاطبان ثبت شد، بیان کرد: آقای احمدجو دو سال زمان صرف نوشتن متن سریال روزی روزگاری کرده بود؛ همچنان که این متن بارها تصحیح شد، چندماه پیشتولید داشت و پس از آن هم زمانی انتخاب آدمهایش طول کشید.
دههها قبل آثار تلویزیونی با وسواس ساخته میشد
پاکنیت اظهار داشت: من در سال ۱۳۶۷ با آقای احمدجو در فیلمی سینمایی به نام شاخههای بید کار میکردم (که اولین فیلم سینمایی وی بود) آنجا به من گفت سریالی به نام پسرخالهها را مینویسم (که بعدها اسمش به روزی روزگاری - مجموعهای تلویزیونی به کارگردانی و نویسندگی امرالله احمدجو که در ۱۳۷۰–۱۳۷۱ از شبکه یک تلویزیون ایران پخش شد- تغییر کرد) و شخصیتی را برای شما مینویسم.
بازیگر سریال شب دهم (حسن فتحی ۱۳۸۰) بیان کرد: یعنی او حتی در این زمان آدمهایش را هم انتخاب و به همه چیز فکر کرده بود؛ آن هم سه سال قبل از این که کار را بدهد تا بازیگران بخوانند.
وی افزود: احمدجو در مراحل بعد کارهای دیگر این اثر را هم همینگونه با وسواس جلو میبرد؛ یعنی تکتک صحنهها را با طراح صحنه انتخاب میکرد؛ مثلا شنهای قرمزی را در بیابان ریخت تا در تصویر جلوه بصری بهتری ارائه شود.
این هنرمند تاکید کرد: میخواهم بگویم وقتی دقت و شناخت این آدم نسبت به فضایی که کار میکند این است، مشخص است که خروجیاش آن کار میشود.
مهمترین چیز در یک اثر تلویزیونی و سینمایی، گیرایی قصه است
بازیگر سریال پس از باران (سعید سلطانی ۱۳۷۹) با اشاره به شتابی که در تولیدات تصویری امروز وجود دارد، گفت: شما تصور کنید کاری که ۳۶ قسمت است و در یک ماه یا ۴۰ روز ضبط و تولید میشود قطعاً خروجی خیلی خوبی نخواهد داشت و نتیجهاش میشود همین مخاطب ۱۵ درصدی تلویزیون.
پاکنیت گفت: در آثار امروز صرف گرفتن و رفتن کار مهم شده است این که کاری را بگیرند و بروند و جمعکردن یک کار در زمان مشخص اهمیت پیدا کرده است.
بازیگر فیلم سینمایی تابستان ۵۸ (مجتبی راعی ۱۳۶۸) با اشاره به مخاطبان بسیار زیاد کارهایی که دو دهه قبل تولید میشد، افزود: علتش قصههای خوبی است که آن آثار داشت. مهمترین چیز در یک اثر تلویزیونی و سینمایی، گیرایی قصه است؛ گیرایی قصه، کشش و تعلیق آن است که مخاطب را نگه میدارد که مخاطب بنشیند و ببیند.
پاک نیت گفت: اگر قصه خوب باشد با یک گروه متوسط هم میتوان تماشاگر داشت.
نویسنده فیلمنامه باید جامعهشناس و روانشناس باشد
بازیگر سریال پدرسالار (اکبر خواجویی ۱۳۷۳) یادآور شد: عقیده دارم وقتی قصه خوب است باقی قسمتها هم ناخودآگاه خوب خواهد شد؛ در متن یک قصه خوب بازیگر میفهمد چه میخواهد، کارگردان میداند چه میکند و دلش نمیآید از کنار موضوعات ساده بگذرد، تهیهکننده برایش خرج میکند و همه تیم دستبهدست هم میدهند که آن نوشته خوب یک خروجی خوب هم داشته باشد.
این هنرمند پیشکسوت بیان کرد: نویسنده خوب، پول خوب میخواهد. بعضی اوقات به نویسنده ما پول نمیدهند و میگویند باید فلان کار را کنیم بیا و برای ما بنویس.
بازیگر فیلم سینمایی مرد عوضی (محمدرضا هنرمند ۱۳۷۷) توضیح داد: در تولید یک مجموعه شاهد بودم که نویسنده خواست که اسمش در تیتراژ آورده نشود به این دلیل که کار اصلاً جالب نبود، در حقیقت قصه آنقدر باعجله کار شد که هجو بود.
وی ادامه داد: این مجموعه آن زمان تماشاگر خودش را هم داشت اما نویسندهاش حاضر نشد که اسمش روی تیتراژ برود. همان نویسنده کارهایی عالی نوشته است اما وقتی او را مجبور میکنند شب تا صبح چیزی را بنویسد معلوم است که خروجیاش خوب درنمیآید.
بازیگر فیلم سینمایی دیدن این فیلم جرم است! (رضا زهتابچیان ۱۳۹۷) تاکید کرد: نویسنده فیلمنامه باید جامعهشناس و روانشناس باشد که هم درکی از فرد و جامعه داشته باشد و هم شرایط را بداند و بنشیند و بنویسد؛ چون همه چیز عجله است نویسنده یا نمینویسد یا صرفاً برای پول مینویسد.
در تئاتر در لحظه نقد میشوید
پاکنیت با اشاره به تئاتر و تفاوت برجسته آن با سینما و سختی های کار در این حرفه هم گفت: زمانی فیلمی را کار میکنید و دو سال بعد پخش میشود و تازه آن زمان است که نقادان و مخاطبان واکنش نشان میدهند اما در تئاتر بازیگر در لحظه نقد میشود؛ حرکات بدن بازیگران، حرفزدن و پچپچکردن آنان باهم و مواردی ازایندست بازخوردهای لحظهای بازیگران در تئاتر است.
وی در تاکید بر مشکلات کمبود بودجه در تهیه آثار تلویزیونی هم گفت: اسبهایی که برای تولیدات آثار میآیند به درد گاری بستن میخورند و نه به درد تولیدات سینمایی. آنها عمدتاً یابو هستند ولی چون اسب نداریم تهیهکنندگان همین ها را میآورند. در سر تولید کاری سوار اسب شدم و کم مانده بود که از ارتفاعی پرت شوم. آن اسب بلایی بر سر من آورد که اگر یک لحظه از دستم استفاده نکرده بودم سرم به درخت خورده بود. آن اسب رم کرد و هم خودش و هم من را به درخت زد و پس از آن زیردست و پای آن افتادم.
/انتهای پیام
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: بازیگر فیلم سینمایی بازیگر سریال پاک نیت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۹۲۷۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کارکرد انتقادی و راهبری فیلم های مستند کمرنگ شده است
سعید الهی تهیه کننده مستند «قوی دل» گفت: کارکرد راهبری و انتقادی آثار مستند در حال فراموشی و کمرنگ شدن است. متاسفانه شاهد تولیداتی غیرجذاب و منفعل هستیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سینمای مستند در طول چند سال اخیر فراز و نشیبهای زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از یکسو مطالبهگر بودن این حوزه، باعث افزایش انتظارات از آن شده، اما حمایتهای ضعیف از آن شرایط سختی را برای ادامه کار مستندسازان به وجود آورده است.
اگر پای صحبت مستندسازان بنشینید، سخنان قابل تأملی را بر زبان میآورند؛ هزینههای تولید به شدت بالا رفته اما برآوردها افزایشهای حداقلی داشتند. علاوه بر این، محدودیتهای ورود به بسیاری از موضوعات اجتماعی اقتصادی کار سوژهیابی برای بسیاری از مستندسازان را سخت کرده است. اما در نقطه مقابل منتقدین نیز معتقدند که سینمای مستند کارکردهای پیشین خود در حوزه نقد اجتماعی و مطالبهگری را تا حدودی از دست داده و ضعیفتر شده است.
سیاستمدار انگلیسی: جریان حمایت غرب از اسرائیل معکوس شده استدر بررسی پرونده "بایدها و نبایدهای سینمای مستند در سال 1403" گفتوگویی با سعید الهی داریم. او از تهیهکنندگان شناخته شده کشور است که با 2 اثر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت؛ مستند «قوی دل» که توانست جایزه بهترین مستند را از آن خود کند و پیش از این نیز در جشنواره سینما حقیقت تحسین شده بود و فیلم سینمایی «میرو». مستند قوی دل این روزها در بخش هنر و تجربه اکران میشود.
الهی ضمن اشاره به اهداف و کارکرد فیلمهای مستند در اصلاح و ارتقای رفتارهای اجتماعی گفت: مستند با تکیه بر شواهد بصری میبایست در مسیر روشنگری و اطلاع رسانی، نگاه مخاطب را نسبت به یک موضوع یا پدیده متمرکز کرده و مردم را به کشفهای جدید از مفاهیم مرتبط با خود ترغیب کند.
وی با نقد شرایط فعلی در حوزه تولید فیلم مستند اظهار داشت: ماهیت اصلی مستند برخلاف آثار داستانی در این روزها که بیشتر از هر چیزی کارکرد سرگرمی پیدا کرده، در گزندگی و تذکره و تولید فکر و اندیشه و در نهایت تعالی فهم مخاطب است، اما آیا میتوان امروزه چنین ادعایی کرد؟ در حالیکه فقر مفاهیم فرهنگی و اجتماعی در بین نسلهای امروز کاملا مشهود است، متاسفانه در بسیاری از آثار مستند حتی با سرمایهگذاری برخی دستگاههای دولتی و حاکمیتی شاهد تولیداتی غیرجذاب، منفعل و حتی بدون راهبرد مفهومی هستیم که فقط روی فرم و تکنیک تمرکز پیدا کرده، نه محتوا و مضمون.
این تهیهکننده با بیان اینکه اگر اثر فرهنگی در هر شکلی در تعیین راهبرد و سیاست کلی خود خلایی داشته باشد هیچگاه به یک محصول ماندگار تبدیل نخواهد شد، تاکید کرد: فیلم مستند ازین امر مستثنی نیست و نباید فقط در جذابیتهای تصویری و تکنیکی متوقف بماند. اطلاع رسانی، آموزش و فرهنگ سازی از طریق فیلم مستند وجوه مختلفی دارد که حداقل در کشوری مانند ایران هرگز در این زمینه کمبودی نخواهیم داشت.
الهی خاطرنشان کرد: تولید مستند در انواع مختلف آن، قابل تحسین و مورد توجه مردم است؛ چه بسا در تولید برخی از آنها مانند محیط زیست، طبیعت، حیات وحش و... در دهههای گذشته تاکنون کوتاهی نیز شده است، اما محور اصلی مستند به معنای نقد مصلحانه و بیان حقایق زیرپوست جامعه را نباید از یاد برد.
تهیهکننده بهترین مستند جشنوارههای فیلم فجر و سینما حقیقت اظهار کرد: حرکت در یک مسیر استراتژیک اگرچه تهدیدات و موانع خاص خود را ممکن است داشته باشد، اما مانند«قوی دل» میتواند در نگاهی منصفانه و البته شجاعانه هم نظر داوران و متخصصان امر را جلب کند و هم نظر حاکمیت و اقشار مختلف تماشاگران. نمایش عمومی«قوی دل» فرصتی است برای اینکه به بهانه بازخوانی پرونده جنجالی ورود فرآوردههای خونی فرانسوی در سه دهه پیش به کشور، ذهن ناخودآگاه مخاطب در نسلهای مختلف را به مفاهیم ضروری مانند اهمیت دادن انسانها به یکدیگر و پرهیز از فردگراییهای افراطی و مرسوم، لزوم نظارت همکان بر عملکرد دولتها، اعتقاد به سلامت سیستم و تلاش عمومی برای رفع کاستیها و از همه مهمتر امیدواری برای اصلاح امور معطوف داشت.
الهی ضمن قدردانی از برنامهریزی مجامعی چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و گروه هنر و تجربه برای نمایش اینگونه فیلمهای کم مخاطب در سینماهای کشور و همسطح با فیلمهای به اصطلاح تجاری و پرفروش، از مردم دعوت کرد نه به جهت خرید بلیط و کمک به گردش اقتصادی یک فیلم بلکه برای ایجاد فرهنگ صحیح زیست اجتماعی و نیز توسعه اندیشهورزی به همراه خانواده به ویژه نوجوانان خود که در آستانه ورود به جامعه هستند به تماشای«قوی دل» بنشینند.
وی به ضرورتهای فرهنگی و سینمایی سال 1403 کشور در حوزه مستند پرداخت و گفت: «تولید»، «توزیع» و «نمایش» 3 رکن اصلی در ساخت یک اثر هنری است و تفاوتی هم در شکل اثر ندارد؛ چه نمایشی، چه تجسمی، موسیقی، ادبیات و ... باید در بستر سیاستگذاری درست و حرفهای، بعد از تولید به «عرضه» ختم شود و مهمترین دغدغه مستندسازان همین است. جدا از برخی آثار پرهزینه، در دنیای دیجیتال، دیگر تولید مستند چندان پیچیده و گران نیست و این عرصه میتواند در بخش تولید و نمایش توسط یک گروه بسیار کوچک هم عمل کند؛ لذا دولتها برای ایفای نقش حاکمیتی خود در بحث نظارت و ممانعت از هرج و مرجهای احتمالی و ترویج برخی نکاههای التقاطی و انحرافی راهی جز همراهی با جامعه مستندسازان از طریق تامین امکانات و خواستههای منطقی و حرفهای آنان ندارند.
الهی در پاسخ به سوالی مبنی بر میزان اثربخشی تولیدات مستند سفارشی توضیح داد: تولیدات سفارشی که اغلب از سوی دستگاههای اجرایی صورت میگیرد تنها در صورتی جای خود را در ذهن و روح و روان مخاطب باز میکنند که علاوه بر بیان غیرمستقیم دستاوردها، از حقیقت گویی و ذکر نکات و حتی تصمیمات اشتباه فاصله نگیرند. تولید فیلم مستند دولتی و سفارشی، دقیقا مانند عملکرد مجموعههای روابط عمومی در سازمانهاست که اگر تعاملی نباشند و بخواهند به صورت یک طرفه و فارغ از همدلی و هم دردی به خودستایی و دفاع بی منطق از مرکز متبوعه خود بپردازند به حتم مخاطب خود را از دست خواهند داد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «میرو» همچنین در خصوص هزینههای سرسام آور تولید و کاهش برآوردها توسط بخش دولتی خاطرنشان کرد: صرفه جویی و نگاه اقتصادی در هزینههای تولید با پولپاشی و ولخرجیهای بیدلیل دو امر جدا از هم است، اما من معتقدم در تولید یک محصول فرهنگی باید همه وجوه در کنار تورمهای احتمالی در نظر گرفته شود و قواعد خاص ساخت آثار بصری و نمایشی و تفاوت زیاد آن با سایر تولیدات و خدمات اقتصادی و صنعتی و عمرانی، توسط مدیران مربوط لحاظ شود.
وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور موفقیت آمیز مستندهای ایرانی در عرصه بین المللی، مهمترین چالش پیش روی مستندسازان کشور را به ویژه در سال جاری، تورم و گرانی و معیشت و درآمد منظم فعالان این حوزه و در کنار آن بلاتکلیفی آنان در بازگشت سرمایه های تولید دانست و گفت: مستند باید دیده شود تا بتواند علاوه بر تامین مخارج خود پیامش را نیز به مردم انتقال دهد. برنامه ریزی های زودبازده در این مسائل بر عهده دولت است و چشم امید همکاران ما به سازمان سینمایی ست.
انتهای پیام/